تفاوت VPS و Shared Hosting در چیست؟ بعد از اینکه شما یک وب سایت را با زبان برنامه نویسی مورد نظر خود برنامه نویسی و طراحی کردید قطعا نیاز به یک فضا برای قرار دادن آن در اینترنت دارید . در چنین شرایطی است که شما با واژه هایی مانند هاست های اشتراکی یا Shared Hosting و سرورهای مجازی شخصی یا Virtual Private Servers که به VPS هم معروف هستند برخورد می کنید. مهمترین تفاوت بین هاست های اشتراکی و VPS ها در این است که شما در یک هاستینگ اشتراکی همانطور که از نامش هم پیداست ، وب سایت خود را در کنار سایر وب سایت هایی که برای افراد دیگر هستند بر روی یک سرور قرار می دهید .
در چنین شرایطی منابع اختصاص یافته به وب سایت شما در روی این سرور به ازای تعداد وب سایت ها و بار کاری که هر کدام از آنها دارند به اشتراک گذاشته می شود ، شما در هاست های اشتراکی تقریبا هیچ مدیریتی روی منابعی که در حال استفاده از آن روی سرور هستید ندارید در حالیکه در سرورهای مجازی شخصی یا VPS ها شما یک سرور مجازی که در نتیجه نصب نرم افزارهای مجازی ساز بر روی سرور فیزیکی ایجاد می شوند را بصورت تمام و کمال در اختیار می گیرد و طیعتا همه منابعی که بر روی این سرور قرار دارد در اختیار شما قرار می گیرد و مدیریت بهتری بر روی منابع سرور خود خواهید داشت ، اما به این نکته نیز توجه کنید که ما مفهومی به نام سرور اختصاصی یا Dedicated Server نیز برای فرآیندهای هاستینگ داریم که بسیار بسیار از VPS مدیریت بهتری روی منابع را ارائه می دهد که بعدها در خصوص آنها نیز صحبت خواهیم کرد.
سیستم های هاست های اشتراکی وب یا Shared Web Hosting معمولا بر روی سخت افزار ارائه می شوند که روی این سخت افزار معمولا سیستم عامل های ویندوز یا لینوکس نصب می شود. نگهداری و مدیریت چندین وب سایت و کاربر به این سرور محول می شود ، منابع موجود بر روی این سرور اعم از پهنای باند ، فضا ، پردازش و ... بصورت مشترک بین همه کاربران و وب سایت ها تقسیم می شود ، بعضا حتی اولویت بندی و یا محدودیت در دسترسی منابع به کاربران نیز اعمال نمی شود.
امروزه اکثر افرادی که به تازگی وارد بازار میزبانی وب می شوند سرویس های میزبانی وب را بصورت اشتراکی یا Shared ارائه می کنند و بعضا بسته های پیشنهادی نامحدودی نیز به کاربران ارائه می کنند که شما به عنوان یک کاربر می توانید هر چقدر که دوست داشتید از منابع این هاست اشتراکی استفاده کنید. طبیعتا ارائه خدمات نامحدود حرف بیهوده ای است که به امید خدا در آینده در خصوص ترفند هایی که در اینگونه سرویس های هاستینگ به عنوان نامحدود انجام می شود اشاره هایی خواهیم کرد.
در یک سناریوی واقعی سرویس هاست اشتراکی منابع سرور اعمل از حافظه RAM ، پهنای باند اینترنتی ، قدرت پردازشی، فضای ذخیره سازی و نرم افزارهای کاربردی که روی سرور قرار دارند همگی به اشتراک گذاشته می شوند. برای مثال وب سرور آپاچی به همراه پایگاه داده های MySQL و کنسول مدیریت CPanel و ایمیل سرورهای متن باز در یک سرور لینوکسی و همچنین وب سرور IIS به همراه پایگاه داده MSSQL سرور و کنسول مدیریتی PLESK و ایمیل سرورهای ویندوزی در یک سرور ویندوزی به همراه بسیاری دیگر از نرم افزارها در بین کاربرانی که از آنها استفاده می کنند و وب سایت های آنها در سرور قرار گرفته اند به اشتراک گذاشته می شوند.
توجه کنید که در هاست های اشتراکی یکبار نرم افزار بر روی سرور نصب می شود و برای همه کاربران و وب سایت های موجود بر روی سرور مورد استفاده قرار می گیرد. هاست های اشتراکی یا Shared Hosting ارزانترین نوع هاست های اینترنتی هستند مخصوصا اگر بر روی سیستم عامل رایگانی مثل لینوکس هم قرار بگیرند ، سالها پیش که وب سایت انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران بر روی یک هاست اشتراکی بود مشکلات موجود در این هاست های ارزان قیمت را به عینه شاهد بودیم ، در عوض سرویس های میزبانی وبی مانند VPS Hosting یا Dedicated Hosting هزینه های بالاتری دارند اما شما می توانید از منابع سرور بصورت کاملا بهینه استفاده کنید.
در یک VPS یا سرور مجازی خصوصی منابع سخت افزاری موجود بر روی یک سرور فیزیکی با استفاده از تکنولوژی به نام مجازی سازی پارتیشن بندی و پیکربندی می شوند به گونه ای که از یک سرور فیزیکی می توان چندین سیستم عامل مختلف با منابع سخت افزاری متفاوت ایجاد کرد. به سیستم عامل ها یا سرورهایی که از این طریق ایجاد می شوند سرور مجازی یا Virtual Server گفته می شود ، تقریبا چیزی که شما در نرم افزارهایی مانند VMware Workstation و Virtual Box مشاهده می کنید.
بر روی هر کدام از Virtual Server هایی که ایجاد شده سرویس دهنده هاستینگ می تواند سیستم عامل های مختلف با منابع سخت افزاری و نرم افزاری مختلف بنا به درخواست کاربر را راه اندازی کند. کاربرانی که سرور مجازی را خریداری می کنند در واقع مدیریت کاملی بر روی منابع این سرور دارند و به نوعی می توان گفت تمامی منابع این سیستم مجازی بصورت اختصاصی در اختیار کاربر مورد نظر قرار می گیرد. در یک سرور مجازی یا VPS منابع سخت افزاری هم می توانند بصورت اختصاصی یا Dedicated و هم می توانند بصورت اشتراکی یا Shared در اختیار کاربران قرار بگیرند ، زمانیکه شما درخواست یک VPS از یک سرویس دهنده هاستینگ را می دهید ، می توانید اندازه حافظه RAM ، ظرفیت هارد دیسک و همه چیزهایی که نیاز دارید را بصورت دلخواه سفارش بدهید.
در این حالت این منابع بصورت اختصاصی از سیستم فیزیکی دریافت شده و در داخل VPS برای کاربر در دسترس می باشد. مفهوم VPS در واقع نقاط ضعفی که در سرویس های هاست اشتراکی وجود دارند را پوشش داده است و از طرفی انعطاف پذیری بسیار بالاتری را به کاربران آن می دهد به نوعی که کاربر می تواند برای منابعی که در اختیارش قرار گرفته است برنامه ریزی کند ، برای مثال چند ماه پیش وب سایت توسینسو نیاز به ارتقاء داشت و به همین دلیل ما مجبور شدیم یک VPS جدید با میزان حافظه RAM بیشتر تهیه کنیم.
اگر در سرویس های هاستینگ اشتراکی کار می کردیم قطعا دچار مشکل می شدیم زیرا نمی دانستیم که آیا واقعا میزان RAM به ما اختصاص خواهد یافت یا خیر اما با استفاده از VPS مطمئن هستیم که همه فضای RAM به ITPRO اختصاص خواهد داشت. با توجه به اینکه کاربران بر روی سرویس های VPS دارای دسترسی های مدیریتی هستند خودشان می توانند تغییرات دلخواه و حتی نرم افزارهای دلخواه خودشان را بر روی سرورها نصب و راه اندازی کنند.