با توجه به رشد روز افزون سیستم های نظارت تصویری و نیاز به تصاویر با کیفیت بالا بر آن شدیم تا مقاله ای در رابطه با برتری دوربین های به اصطلاح IP منتشر کنیم.در حال حاضر به دلیل آسانی اجرای دوربین مداربسته و همچنین قیمت پایین آنها،در کشور ما دوربین های آنالوگ بسیار گسترده تر شده است.البته با ورود دوربین های با رزولوشن مگاپیکسلی بر روی بستر آنالوگ(کابل کواکسیال)شاهد حضور پر رنگ و گسترش دوربین های HDCVI,HDTVI,HDSDI,Turbo HD و AHD هستیم.این نوع دوربین ها نیز به دلیل آسانی اجرا همانند دوربین های بی کیفیت آنالوگ قدیمی بسیار فراگیر شده است و البته هر چه باشد ماهیت آن آنالوگ است و قابلیت های دوربین های IP را ندارند.
برترین و اولین نقطه قوت دوربین های تحت شبکه نسبت به آنالوگ رزولوشن بالای آنها میباشد.امروزه دوربین هایی در دنیا هستند که با کیفیت 4K تصویر برداری میکنند و همه به دلیل خاصیت انعطاف پذیر دیجیتال آن می باشد.به طور مثال دوربین های آنالوگ به دلیل رزولوشن پایین پس از زوم کردن روی نقطه ای،پیکسل های تصویر را نشان میدهد و اصطلاحا تصویر شطرنجی می شود و به هیچ عنوان جزییات قابل مشاهده نیستند. دوربین های تحت شبکه به دلیل سایز تصویر بزرگتر وسعت بیشتری را پوشش میدهند که از این رو تعداد دوربین ها نیز کاهش پیدا میکنند و باعث کاهش هزینه ها میشود.
دوربین های IP با استفاده از کابل های CAT5,CAT6 و...بستری سازی میشوند و با استفاده از یک سوییچ از نوع POE دیتا،صدا و ولتاژ مصرفی دوربین منتقل میگردد.در صورتی که در دوربین های آنالوگ برای صدا،تصویر،برق، و همچنین اگر دوربین از نوع PTZ(گردان-زوم) باشد نیاز به 4 کابل داریم!در صورتی که در دوربین IP این موضوع به یک کابل کتگوری ختم میشود.بنابراین اگر هزینه های کابل کشی آنالوگ را با IP مقایسه کنید از لحاظ قیمت فرق چشمگیری ندارند.
بسیاری از دوربین های شبکه از SD Card ها پشتیبانی می کنند.ممکن است به هر دلیل سرور،NVR و یا دستگاه های ذخیره سازی شما از کار بیفتد،وجود یک SD Card در دوربین شما باعث میشود که در چنین مواقع اضطراری حداقل فضای کوچکی را برای دخیره سازی تصاویر داشته باشید.
تمام دوربین های IP به صورت Progressive اسکن میگردند.این بدان معناست که هر فریم از تصویر به صورت یک جا و کامل اسکن می شود.اسکن در حالت Interlace به صورت یکی در میان میباشد یعنی یک بار خطوط فرد سپس خطوط زوج اسکن می شوند که این باعث تاخیر و افت کیفیت می شود.همین موضوع در مواقعی که حرکت در تصویر زیاد است باعث تار شدن و بی کیفیت تر شدن تصویر میشود.
در دوربین های شبکه میتوانید جسمی را انتخاب کنید و در صورت حرکت آن به شما آلارم دهد.و یا در صورت یک حرکت و یا اتفاق همان دوربین به شما ایمیل ارسال کند.و یا یک پلاک را شناسایی کند و ... این موارد کمک شایانی به اپراتور خواهد کرد.
شما میتوانید در انتقال تصویر دوربین ها به دلیل اینکه هر دوربین یک IP جداگانه دارد،به طور مثال مشخص کنید هر شخص تنها یک دوربین را ببیند و کنترل کند اما در دوربین های آنالوگ به دلیل اینکه تنها دستگاه DVR خاصیت دریافت IP را دارد شما مجبور میشوید که خروجی کل دستگاه یعنی تمامی تصاویر را در اختیار کاربران آنلاین قرار دهید.
دوربین های IP می توانند به صورت هم زمان صدای دو طرفه داشته باشند.یعنی هر دوربین مجهز به میکروفون و خروجی بلندگو میباشد که باعث میشود کاربران بدون استفاده از یک بلندگو و یا میکروفون دیگر با هم مکالمه داشته باشند!معمولا دوربین های آنالوگ این قابلیت را ندارند و برای این کار نیاز به دو زوج کابل و یک میکروفون میباشد که این خود هزینه ای دیگر دارد.
به دلیل وجود کابل کواکسیال و کانکتور های ساده و در کل ماهیت کلی آنالوگ،به سادگی میتوان تصویر یک دوربین آنالوگ را دزدید و یا آن را با دوربین دیگری جایگزین کرد! اما در دوربین های تحت شبکه به دلیل یک آدرس IP خاص و حتی گاهی تفاوت در برند ها و یا Onvif نبود تجهیزات و خاصیت Encription برخی دوربین ها دزدیدن تصویر آنها تقریبا محال است.به طور مثال با استفاده از یک انشعاب ساده به راحتی میتوانیم تمامی تصویر های آنالوگ یک مجموعه را زیر نظر داشته باشیم!بنابراین در این گزینه هم دوربین های تحت شبکه برتر است.
کلام آخر
اجرای چنین پروژه ای نیاز به تخصص کافی و دانش مقدماتی شبکه دارد که متاسفانه یکی از بزرگترین دلایل عدم استفاده از این سیستم همین است! به طور کلی ممکن است اجرای یک پروژه دوربین IP نسبت به آنالوگ کمی گرانتر و همچنین تعمیر و نگهداری چنین سیستمی کمی دشوار تر باشد،اما باید این را در نظر گرفت که پولتان را در قبال یک سیستم کارآمد خرج کرده اید نه بابت یک سیستم آنالوگ بی کیفیت قدیمی!