در گذشته سیستم ها معمولا دارای یک پردازنده بودند و Process ها بصورت صفی وارد این پردازنده فیزیکی می شدند و پردازش بر روی آنها انجام می شد. با گذشت زمان امکان استفاده از چند پردازنده فیزیکی در سیستم فراهم شد و شما سیستم هایی را مشاهده می کردید که2 تا 8 و یا حتی بیشتر هم CPU بر روی آنها سوار می شد. اما مشکل این سیستم ها این بود که اگر یک سری پردازشی یا مجموعه ای از پردازش های وابسته به یک سرویس وارد هر یک از CPU ها می شد ، تا انتهای انجام فرآیند پردازشی همان CPU ای که Process اول را انجام داده بود ادامه پردازش های مربوطه را انجام می داد و این امر ممکن بود باعث عدم استفاده از CPU دوم و بلااستفاده ماندن آن می شد. به این نوع معماری Asymmetric Processing یا پردازش غیر متقارن گفته می شد و همانطور که عنوان کردیم مشکل اصلی آن بیکار ماندن CPU های اضافی بود. 
با پیشرفت تکنولوژی یک معماری جدید به سیستم اضافه شد که به آن معماری Symmetric Multiprocessing یا SMP گفته می شد. SMP در ترجمه به شکل چند پردازشی متقارن در می آید ، در این نوع از معماری امکان استفاده همزمان از چند CPU برای برنامه ها فراهم شد و یک برنامه می توانست فرآیند های پردازشی خودش را بصورت همزمان بین چندین CPU تقسیم کند و با اینکار به شدت سرعت و کارایی سیستم افزایش پیدا می کرد. به اینکار Multiprocessing یا چند پردازشی گفته می شود.
بر خلاف پردازش متقارن هر کدام از CPU ها که بر روی آنها پردازشی وجود نداشته باشد دیگر Idle یا بیکار نمی مانند و می توان در لحظه بر روی هر کدام از CPU ها یک Task یا وظیفه را اضافه کرد. با این روش به سادگی تعداد CPU های موجود بر روی یک سیستم را می توان افزایش داد و کارایی سیستم را بالا برد. البته همه نرم افزارها امکان استفاده از قابلیت SMP را ندارند اما اگر نرم افزاری امکان هماهنگ شدن با SMP را داشته باشد می تواند پردازش های سنگین را به راحتی انجام دهد ، در واقع کد این نرم افزارها باید به خودی خود Multiprocessing را پشتیبانی کند.
SMP از یک سیستم عامل و همچنین از یک حافظه Shared و منابع ورودی و خروجی دیسک مشترک استفاده می کند. هم سیستم عامل های سری ویندوز و هم سیستم عامل Unix قابلیت استفاده از SMP را دارند ، حتی مسیر عبور داده ها نیز در SMP مشترک است. وظیفه مدیریت همه این موارد بر عهده یک سیستم عامل است. در کلامی دیگر به SMP واژه Shared Everything یا همه چیز اشتراکی نیز گفته می شود. البته معمولا SMP بیشتر از 16 عدد CPU را درون خود نمی بیند.
SMP گزینه بسیار مناسبی برای محل هایی است که پردازش تبادلات زیادی بصورت آنلاین دارند یا به بیانی فنی تر برای Online Transaction Processing یا OTP که در لحظه ممکن است هزاران کاربر بخواهند به یک پایگاه داده متصل شوند به راحتی SMP می تواند این کارها را انجام دهد. مهمترین مزیت SMP این است که می تواند بصورت کاملا Dynamic در صورت نیاز Load کاری را بین CPU ها تقسیم کند تا فشار پردازش روی چند CPU نیوفتد.به این نکته دقت کنید که در گذشته CPU ها بصورت کاملا تفکیک شده و فیزیکی بر روی سیستم ها نصب می شدند و SMP در همان حالت کار خودش را انجام می داد ، با معرفی شدن واژه Core یا هسته در CPU های امروزی ، SMP با هر Core به عنوان یک CPU جداگانه برخورد می کند.
البته بهتر است از vSMP به شکل VMware Virtual SMP نام ببریم. همانطور که از اسمش هم پیداست vSMP در واقع SMP ای است که محیط های مجازی مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع VMware Virtual SMP یک ابزار است که این اجازه را به یک Virtual Machine می دهد که بتواند بصورت همزمان از دو یا بیشتر از دو عدد CPU استفاده کند. این ابزار جزو مجموعه مجازی سازی VMware Infrastructure 3 از محصولات VMware است. برای استفاده کردن از قابلیت vSMP شما حداقل به VMware ESX نیاز دارید ، مهمترین امکانات این قابلیت موارد زیر هستند :