از زمانی که کامپیوترها و شبکه های کامپیوتری در دنیا رونق گرفتند ، به جای استفاده از آدرس های دشوار کامپیوتری که معمولا با اعداد مشخص می شوند از ابتدا چندین سیستم نامگذاری برای نامگذاری کامپیوترها معرفی و مورد استفاده قرار گرفت تا کامپیوترها را بتوانیم با اسم و نه با آدرس های عددی سخت به خاطر بسپاریم. دو نوع از این سیستم های نامگذاری که بیشترین استفاده را پیدا کردند و همچنان هم در دنیای شبکه های کامپیوتری برای نامگذاری کامپیوترها استفاده می شوند NetBIOS و DNS هستند.
اما امروز می خواهیم در خصوص اینکه هر کدام از این ساختارهای نامگذاری چه هستند و چگونه مورد استفاده قرار می گیرند و تفاوت های بین آنها در انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران صحبت کنیم. قبل از اینکه به سراغ بررسی تفاوت های این دو پروتکل برویم بهتر است با این واژه آشنا شوید ، به پروتکل هایی که برای تبدیل کردن آدرس های عددی مثل IP به اسامی قابل درک انسان استفاده می شوند پروتکل های Name Resolution گفته می شود که در اینجا از NetBIOS و DNS به عنوان دو پروتکل Name Resolution بسیار پر کاربرد یاد می کنیم.
NetBIOS Name اسمی است که به یک کامپیوتر توسط خود سیستم داده می شود تا توسط آن در شبکه محلی که قرار دارد توسط سایر سیستم ها شناسایی شود. در واقع زمانیکه شما وارد قسمت My Network Places یا Network Neighborhood خود می شوید ، اسامی کامپیوترهایی که در شبکه مشاهده می کنید همان NetBIOS Name آنها است که توسط مکانیزم Broadcast در شبکه منتشر شده است و برای سایرین قابل مشاهده است. هر بار که کامپیوتر شما روشن یا خاموش و یا Restart می شود در هر بار انجام شدن این عملیات فرآیند Broadcasting انجام می شود .
از ساختار نامگذاری NetBIOS Name فقط در شبکه های محلی و کوچک استفاده می شود زیرا مکانیزم Broadcast باعث ایجاد شدن ترافیک زیاد در شبکه می شود که این در شبکه های بزرگ قابل قبول نیست. از طرفی نامگذاری سیستم ها با مکانیزم NetBIOS Name دارای یک سری محدودیت ها است ، اسامی که برای کامپیوترها در این ساختار نامگذاری در نظر گرفته می شود حداکثر می تواند 16 کاراکتر باشد که 1 کاراکتر را نیز به عنوان کاراکتر کنترلی جدا می کنند و در نهایت شما می توانید تنها از ترکیب 15 کاراکتر اسم کامپیوترهای شبکه خود را ایجاد کنید که این باعث محدودیت ایجاد اسامی در شبکه ها می شود.
با توجه به اینکه ساختار نامگذاری NetBIOS یک ساختار صاف یا در اصطلاح فنی FLAT دارد ، دارای نظم و یکپارچکی و سیستم مدیریت مرکزی نیست و برای استفاده در شبکه های بزرگ بسیار به ندرت استفاده می شود. NetBIOS Name ها در داخل کامپیوتر شما درون یک فایل ذخیره می شوند که این فایل به نام LMHOSTS شناخته می شود. این نوع سیستم نامگذاری نه دارای پیشوند است و نه دارای پسوند است و به همین دلیل آن را FLAT نامگذاری کرده اند. در شبکه های سازمانی یا Domain های سازمانی هر چند ما از سرویس هایی مثل WINS برای متمرکز سازی اسامی کامپیوترها با استفاده از پروتکل NetBIOS استفاده می کنیم اما این ساختار در شبکه دومین معتبر نیست.
از طرف دیگر ساختار نامگذاری DNS از یک سرور به عنوان سرور مرکزی برای نامگذاری سیستم ها استفاده می کند و دارای یک ساختار سلسله مراتبی و موروثی است که این امکان را به شبکه های بزرگ می دهد که براحتی و بدون به وجود آمدن تداخل در نامگذاری کامپیوترها آنها را نامگذاری کنند. DNS در واقع یک سرور است و ساختار نامگذاری که بر مبنای آن سیستم ها را نامگذاری می کند به عنوان FQDN یا Fully Qualified Domain Name شناخته می شود و ذاتا برای شبکه های بسیار بزرگ و اینترنت طراحی شده است .
همانطور که ما در پروتکل NetBIOS اسامی کامپیوترها را به عنوان NetBIOS Name می شناسیم در پروتکل DNS آنها را به عنوان host Name می شناسیم ، در اکثر اوقات با توجه به اینکه یک Host Name تعداد کاراکترهایی برابر NetBIOS Name دارد شبیه به هم در نظر گرفته می شوند در صورتیکه ایندو ساختار کاری کاملا متفاوتی دارند. در DNS به هیچ عنوان محدودیت نامگذاری که در نامگذاری NetBIOS وجود دارد نیست و به همین دلیل شما می توانید تعداد کامپیوترهای بسیار زیادی را با این سیستم نامگذاری کنید. شما می توانید سرورهایی که با استفاده از DNS به آنها متصل می شوید را درون فایلی به نام HOSTS در سیستم خودتان تعریف کنید.
بر خلاف NetBIOS که یک ساختار FLAT است ، DNS نامگذاری های خود را بر اساس معیار نقطه و دامین انجام می دهد. در واقع در DNS یک سرور یا یک ریشه نامگذاری وجود دارد که همه کامپیوترهایی که در زیرمجموعه این ساختار نامگذاری قرار می گیرند از آن به ارث می برند. برای مثال دامین اینترنتی tosinso.com از دو قسمت itpro و ir تشکیل شده است و هر چیزی که زیر مجموعه این مجموعه قرار بگیرد باید از این ساختار تبعیت کند برای مثال www.tosinso.com یا mail.tosinso.com یا edu.tosinso.com هر سه می توانند کامپیوترهایی باشند که در زیرمجموعه tosinso.com قرار می گیرند ، در این مثال tosinso.com ساختار نامگذاری ریشه ما و www.tosinso.com اسم کامپیوتری است که در مجموعه DNS ای itpro نامگذاری شده است. بصورت خلاصه می توانیم تفاوت DNS و NetBIOS را به شکل زیر عنوان کنیم :