لینوکس بر اساس و پایه سیستم عامل یونیکس طراحی و پیاده سازی شده است. بر همین اساس وجود یک رابط کاربری گرافیکی در این سیستم عامل به هیچ عنوان در اولویت کاری سیستم عامل لینوکس نبوده است و تقریبا اکثر کارهایی که در این سیستم عامل انجام می شود از طریق وارد کردن دستورات خط فرمان انجام می شود.
اما با گذشت زمان تصمیم بر این گرفته شد که از سیستم عامل لینوکس به عنوان یک سیستم عامل دسکتاپ هم استفاده شود و فقط استفاده های آن به سرور محدود نشود در چنین شرایطی وجود یک رابط گرافیکی خوب برای برقراری ارتباط با کاربر یک اولویت به حساب می آمد. در چنین شرایطی دو رابط گرافیکی یا Graphical User Interface به نامهای KDE که مخفف کلمات K Desktop Environment است و همچنین رابط گرافیکی Gnome که مخفف کلمات GNU Network Object Model Environment است برای لینوکس نوشته و به بازار ارائه داده شدند.
KDE اولین رابط گرافیکی لینوکسی بود که طراحی شد اما مشکل اصلی این رابط گرافیکی وابستگی آن به ابزارهای Ot یا Ot toolkit بود که این مجموعه تحت حمایت قانون GPL نبود و طبیعتا در جامعه Open Source این یک مشکل به حساب می آمد. برای رفع کردن این مشکل دو سناریوی مختلف مطرح شد ، اولین سناریو یا پروژه جایگزین کردن Ot toolkit و دومین پروژه جایگزین کردن KDE بود. در دوره آموزش لینوکس اسنشیالز و قسمت معرفی دسکتاپ های لینوکس به معرفی تفاوت بین دسکتاپ های مختلف و کار کردن با هر کدام از آنها نیز می پردازیم.
در نهایت رابط کاربری Gnome ارائه شد که بعد از KDE ارائه شد. رابط گرافیکی Gnome از همان اول توسط GTK+ toolkit طراحی شد که تحت حمایت کامل GNU GPL بود و طبیعتا دیگر مشکلات KDE را نداشت. در همین زمان که فرآیند نوشتن Gnome در حال انجام شدن بود ابزار Ot toolkit تحت حمایت قانون GPL قرار گرفت و مجددا بحث ها شروع شد. اما همچنان Gnome با توجه به اینکه از ابزارهای دیگری استفاده می کرد متوقف نشد و این پروژه ادامه پیدا کرد.
این دو نوع رابط گرافیکی بصورت کامل در سیستم عامل لینوکس کد نویسی نشده اند و فقط بر روی این سیستم عامل کار می کنند. توزیع های لینوکسی که از ابتدا رابط گرافیکی KDE را در خود دارند آن را به عنوان یک نرم افزار حین نصب لینوکس معرفی می کنند که شما حق نصب یا عدم نصب آن را دارید. برای مثال سیستم عامل اوبونتو محصولی دارد که مجهز به رابط گرافیکی KDE است که از قبل بر روی آن نصب شده است و به همین دلیل اسم این سیستم عامل را Kubunto گذاشته اند. تفاوت واقعی که در بین این دو رابط گرافیکی وجود دارد در واقع هیچ تاثیری در عملکرد واقعی سیستم عامل ندارد و به نوعی یک وسیله تزئینی محسوب می شود. معمولا انتخاب بین این دو رابط گرافیکی کاملا به سلیقه کاربری دارد که از آن استفاده می کند و عملکرد سیستم را چندان تحت تاثیر قرار نمی دهد.
اما تجربه نشان داده است که اکثر افرادی که از رابط گرافیکی KDE برای شروع استفاده از لینوکس استفاده می کنند کمی از آن دلسرد می شوند ، ذات پیچیده و بعضا مبهمی که رابط گرافیکی KDE برای افراد مبتدی ارائه می کند ممکن است افراد تازه کار را از کار کردن با لینوکس زده کند. بر خلاف آن Gnome سعی کرده است همه چیز را ساده در نظر بگیرد تا پیچیدگی ها و ابهامات تا حد زیادی کاهش پیدا کند. این رابط گرافیکی برای افرادی که به تازگی وارد محیط لینوکس می شوند پیشنهاد می شود اما برای افرادی که بصورت حرفه ای با لینوکس کار می کنند این محیط های گرافیکی فقط دست و پا گیر هستند ، به هر حال اگر بخواهیم بصورت خلاصه تفاوت این دو رابط گرافیکی را عنوان کنیم به شکل زیر مطرح می کنیم :