تا 60% تخفیف
برای 4 نفر
به همراه صدور مدرک
مانده تا پایان تخفیف ها
محتویات یک بسته اطلاعاتی در شبکه ( Packet ) مبتنی بر IP
قالب یک بسته آي.پي: وقتی که یک توده اطلاعات، جهت ارسال از لایه انتقال به نرم افزار لایه شبکه تحویل داده میشود، اولین وظیفه پروتکل، قالب بندی و ایجاد واحدهای مستقل و دارای هویت است. هر واحد مستقل و دارای هویت که اصطلاحا بسته نامیده میشود، شناسنامه دقیقی به همراه خواهد داشت تا با استفاده از این شناسنامه، هدایت بستهها به مقصد ممکن باشد. فراموش نکنید که قالب و ساختار هر بسته، استانداردی جهانی است و ربطی به سخت افزار يا نرم افزار ماشین تولید کننده آن ندارد.
دوره های شبکه، برنامه نویسی، مجازی سازی، امنیت، نفوذ و ... با برترین های ایران
سرفصل های این مطلب
*دقت کنید که برای تحلیل برخی از مکانیزمها و تاکتیکهای حمله، مجبور هستید با فیلدهای متعدد بسته IP آشنا باشید.
فيلد VERSION
محتوای این فیلد مشخص میکند که برای قالب دهی به دادهها از کدام نسخه پروتکل IP استفاده شده است. نسخهای که امروزه در همه جا عمومیت دارد نسخه IPV4 است; البته IPV6 (نسخه شش از پروتکل IP) در حال رایج شدن است. (برخی از موسسات و شرکتها ازمایش IPv8 اغاز کرده اند.) فیلد Version اولین فیلدی است که مسیریاب برای اغاز عملیات پردازش و مسیریابی بسته، به ان نیاز خواهد داشت.
فیلد LENGTH : (IHL:IP Header Length)
این فیلد چهار بیتی، طول کل سرایند بسته را بر مبنای کلمات 32 بیتی مشخص مینماید.
TYPE OF SERVICE
این فیلد 8 بیتی است، و توسط ان (یعنی ماشین تولید کننده بسته IP) از مجموعه زیر شبکه (یعنی مجموعه مسیریابهای بین راه) تقاضای سرویس ویژهای برای ارسال یک دیتاگرام مینماید.
به عنوان مثال ممکن است یک ماشین میزبان بخواهد دیتاگرام صدا یا تصویر برای ماشین مقصد ارسال نماید; در چنین شرایطی از زیر شبکه تقاضای ارسال سریع و به موقع اطلاعات را دارد نه قابلیت اطمینان صد در صد.
TOTAL LENGTH
در این فیلد 16 بیتی عددی قرار میگیرد که اندازه کل بسته IP (شامل مجموع اندازه سرایند و ناحیه داده) بر حسب بایت را تعیین میکند. بنابراین حداکثر طول کل بسته IP میتواند 65535 بایت باشد.
IDENTIFICATION
هر پکت يک ID يا شناسه به خود ميگيرد که در اين بخش نگه داري ميشود.
FRAGMENT OFFSET
گاهي يک بسته به چندين تکه تقسيم و ارسال ميشود. نکتهای که باید به خاطر داشت، آن است که معمولا در این گونه بحثها، عدد 1 تقریبا معادل با YES خواهد بود و عدد 0 معادل NO یا No Way میباشد.
TIME TO LIVE
مدت زمان عمر یک packet را مشخص میکند. (هر پکت تا مدتي سرگردان ميماند، اگر به مقصد نرسد، شما پيغام "مقصد غير قابل دسترسي است") را مشاهده ميکنيد.
PROTOCOL
پروتکل لایه انتقال را در این بخش از HEADER نگه میدارد. معروفترین پروتکلها TCP/IP و UDP میباشد.
HEADER CHECKSUM
اطلاعات مربوط به نگهداري HEADER را داراست.
SOURCE ADDRESS
در پروتکل نسخه 4 IP، هر ماشین میزبان در شبکه اینترنت یک ادرس جهانی و یکتای 32 بیتی دارد.
DESTATION ADDRESS
در اين فيلد ادرس 32 بيتي مربوط به ماشين مقصد که گيرنده نهايي بسته IP است، قرار میگیرد.
OPTION
در این فیلد اختیاری میتوان تا حداکثر 40 بایت داده قرار داد. محتویات این فیلد عموما در برگیرنده اطلاعاتی است که می تواند به مسیریابها در مورد یافتن مسیر مناسب کمک کند. (در اغلب بستهها از این فیلد استفاده نمیشود.)
PADDING
ممکن است فاصله خالي OPTION را پر کند.
PAYLOAD
اصل داده است.
بسته بندی داده را بر عهده دارد. در این لایه همچنین برچسب مک آدرس به بسته اضافه میشود. اما دو وظيفه مهم اين لايه عبارتند از :
*1-تشخیص خطا (error detection)
2-تصحیح خطا (Error Correction)*
برای تشخیص و تصحیح خطا، در ابتدا و انتهای هر هشت بیت، یک بیت معین میگذارند، (star bit و stop bit) ارسال میکنند. به مجموعه دادهها و این دو بیت در اصطلاح یک قاب گفته میشود. در مقصد این دو بیت چک میشوند. اگر چندين فريم پشت سر هم بيتهاي start و stop صحيحي داشتند يعني دادهها درست ارسال شدهاند.
چند نکته بسيار مهم:
1-در ادبیات شبکه به ایستگاه "مسیریاب گفته میشود." (router)
2-هدايت بستههاي اطلاعاتي از مبداء به مقصد گفته ميشود. (routing)
3-دیتاگرام یک واحد اطلاعات است که به صورت یکجا از لایه IP به لایه انتقال تحویل داده میشود، یا بالعکس لایه انتقال ان را جهت ارسال روی شبکه، به لایه IP تحویل داده و ممکن است به چندین بسته IP شکسته شود.
موفق باشيد.
مرتضي پاک نيت