در این نکته قصد داریم پروتکل های مسیریابی یا روتینگ Distance Vector که ساده ترین نوع پروتکل های مسیریابی هستند را برای شما تشریح کنیم. همانطور که از نام اینگونه پروتکل ها نیز پیداست از دو فاکتور Distance یا مسافت و Vector یا جهت برای پیدا کردن مقصد استفاده می کنند. روترهایی که از پروتکل های مسیریابی Distance Vector استفاده می کنند به روترهای همسایه یا Neighbor های خود در خصوص توپولوژی شبکه و تغییراتی که در وهله های زمانی متفاوت انجام می شود اطلاع رسانی می کنند .
این اطلاع رسانی با استفاده از Broadcast انجام می شود و از آدرس IP ای به شکل 255.255.255.255 برای اینکار استفاده می کند. پروتکل های Distance Vector از الگوریتم Bellman-Ford برای پیدا کردن بهترین مسیر برای رسیدن به مقصد استفاده می کنند. روترهای مورد استفاده در توپولوژی های Distance Vector برای اینکه از اطلاعات موجود در Routing Table های روترهای همسایه خود مطلع شوند بر روی Interface های خود درخواست را Broadcast می کنند ، همچنین این پروتکل ها برای Share کردن اطلاعات Routing Protocol خود نیز از ساختار Broadcasting استفاده می کنند.
الگوریتم های Distance Vector تغییراتی که در Routing Table انجام می شود را بلافاصله برای روترهای همسایه خود در همه جهات ( روی همه Interface ) ارسال می کنند. با هر تبادلی که انجام می شود ، روتر Distance Value مربوط به Route دریافت شده را افزایش می دهد و Distance Value خودش را نیز بر روی Route های جدید قرار می دهد. روتری که این تغییرات یا Update ها را دریافت می کند نیز به همین ترتیب Route های خودشان را بر روی این Table قرار می دهند و برای روترهای باقی مانده ارسال می کنند.
اگر در یادگیری سیسکو مشکل دارید ، به شما پیشنهاد می کنیم از طریق دوره های آموزش سیسکو حرفه ای سایت توسینسو و با دوره آموزش CCNA روتینگ و سویچینگ شروع کنید ، فراموش نکنید که پیشنیاز همه این دوره های آموزش شبکه ، دوره آموزش نتورک پلاس است ، فراموش نکنید توسینسو اولین و بهترین انتخاب شما در حوزه آموزش فناوری اطلاعات فارسی است.
این فرآیند به همین شکل ادامه پیدا می کند. پروتکل های Distance Vector به این موضوع توجه نمی کنند که چه کسی به Update هایی که ارسال می شوند گوش می کند ، جالب اینجاست بدانید پروتکل های Distance Vector حتی در صورتیکه هیچ تغییری در Routing Protocol خود نداشته باشند نیز بصورت متناوب Routing Table خود را Broadcast می کنند ، یعنی حتی اگر توپولوژی شبکه شما تغییر هم نکرده باشد Broadcasting انجام می شود.
پروتکل های Distance Vector ساده ترین نوع از پروتکل های مسیریابی یا Dynamic Routing هستند که در مجموعه سه تایی که عنوان شد قرار می گیرند. پیاده سازی و رفع ایراد این نوع از پروتکل ها بسیار ساده است ، همچنین روتر برای انجام فرآیند های پردازشی نیاز به منابع بسیار کمتری دارد. منطق کاری Distance Vector ها ساده است ، آنها Routing Update ها را دریافت می کنند ، مقدار Metric را افزایش می دهند ، نتایج را با مقدادیر موجود در Routing Table خود مقایسه می کنند و در صورت نیاز Routing Table را Update می کنند.
پروتکل هایی مثل Routing Information Protocol یا RIP نسخه یک و Interior Gateway Routing Protocol یا IGRP از مهمترین و معروف ترین پروتکل های Dynamic Routing موجود در روترهای امروزی می باشند که به امید خدا در مقالات بعدی بصورت تخصصی در خصوص این پروتکل ها در انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران صحبت خواهد شد. توسینسو باشید.