تفاوت مسیریابی دستی و مسیریابی داینامیک در چیست؟ فرآیند Routing یا مسیریابی به انتخاب مسیر مناسب در میان شبکه های موجود در مسیر ارتباطی برای ارسال ترافیک شبکه گفته می شود و Route در واقع مسیری است که ترافیک از آن عبور داده می شود. زمانیکه شما یک Packet را در شبکه ارسال می کنید این Router ها هستند که با استفاده از فرآیند Routing یا مسیریابی تصمیم میگیرند ترافیک شما را از کدام مسیر ارتباطی به مقصد برسانند و این همان Routing است. تمامی این فرآیند از طریق نوشته شدن یا در اصطلاح فنی learn شدن Router برای مسیرهای مختلف انجام می شود که ما این مسیرها یا Route ها را درون Router قرار می دهیم تا بداند مسیرهای موجود در شبکه ها چه هستند.
Router ها بصورت کلی به دو روش می توانند Route های موجود در شبکه را یاد بگیرند یا learn کنند : روش ایستا یا Static Route و روش پویا یا Dynamic Route . تفاوت بین Static Route و Dynamic Route را در ادامه شرح می دهیم.Static Route ها را ما در Router بصورت دستی ایجاد می کنیم ، در بیان ساده تر هر Route ای که توسط مدیر شبکه در روترهای ما ایجاد شود به عنوان Static Route شناخته می شود.اطلاعات در خصوص شبکه هایی که مستقیما به interface های روتر فعال متصل شده اند بصورت دستی در روتر ایجاد می شود و ما آنها را به عنوان connected route می شناسیم.
اگر کمی با ویندوز کار کرده باشید و با دستور route add آشنایی داشته باشید متوجه خواهید شد که شما می توانید برای همین سیستم عامل ویندوز هم route بنویسید ، این روش اضافه کردن route ها بصورت دستی را Static Routing می گوییم و معمولا برای شبکه هایی استفاده می شود که تعداد روترهای کم و پیچیدگی های کمی دارد. اگر شما در روتری Static Route داشته باشید و بخواهید کوچکترین تغییری در آن انجام دهید و بخواهید این تغییرات در روترهای دیگر شبکه نیز اعمال شود تنها روش این است که بصورت دستی این تغییرات را در روترهای دیگر هم وارد کنید و Routing Table آنها را بروز کنید.
اگر در یادگیری سیسکو مشکل دارید ، به شما پیشنهاد می کنیم از طریق دوره های آموزش سیسکو حرفه ای سایت توسینسو و با دوره آموزش CCNA روتینگ و سویچینگ شروع کنید ، فراموش نکنید که پیشنیاز همه این دوره های آموزش شبکه ، دوره آموزش نتورک پلاس است ، فراموش نکنید توسینسو اولین و بهترین انتخاب شما در حوزه آموزش فناوری اطلاعات فارسی است.
اما در روش دیگر که به Dynamic Routing معروف است روتر دیگر بصورت دستی Route ها را learn نمی کند بلکه اینکار توسط پروتکل هایی ویژه انجام همین کار که به Routing Protocols معروف هستند انجام می شود. Routing Protocol ها Routing Table های خود را با استفاده از سایر Router هایی که در مجموع قرار دارند و از یک پروتکل Routing مشترک استفاده می کنند دریافت می کند. با استفاده از پروتکل های Dynamic Routing شما دیگر نیازی نیست بصورت دستی Route ها را اضافه کنید .
روترها بصورت خودکار می توانند از مجموعه های روترهای اطراف تمامی اطلاعات مورد نیاز خود را برای انجام فرآیند Routing و پیدا کردن مسیرهای شبکه دریافت کنند. در این فرآیند تمامی روترهای موجود در مجموعه Routing Table خود را با سایر Router های مجموعه به اشتراک می گذارند و در واقع فرآیند learning از طریق روترهای دیگر انجام می شود. برخی از پروتکل هایی که برای Dynamic Routing استفاده می شوند RIP ، OSPF ، IGRP و EIGRP هستند. توسینسو باشید