معرفی انواع پروتکل های مسیریابی در روترهای سیسکو
در این مقاله با انواع پروتکل های روتر که در روتر های شرکت سیسکو هم در دسترس هستند و میتوانید از آن ها استفاده کنید آشنا خواهیم شد و آن ها را به طور کامل توضیح خواهیم داد. اما برای شروع باید بدانیم که اصلا پروتکل چیست؟ پروتکل در حقیقت قوانین تعریف شده ای هستند که روتر ها برای انتقال اطلاعات بین مبدا و مقصد از آن ها استفاده میکنند.
دوره های شبکه، برنامه نویسی، مجازی سازی، امنیت، نفوذ و ... با برترین های ایران
سرفصل های این مطلب
- انواع پروتکل های مسیریابی
- پروتکل های مسیر یابی اینترنتی
- پروتکل مسیریابی DVR (Distance Vector)
- پروتکل مسیریابی Link State
- پروتکل OSPF (Open Shortest Path First)
- پروتکل EGP (Exterior Gateway Protocol)
- پروتکل BGP (Border Gateway Protocol)
- پروتکل ISIS (Intermediate System to Intermediate System)
- سخن پایانی
انواع پروتکل های مسیریابی
به طور کلی اگر بخواهیم پروتکل های مسیریابی را تقسیم کنیم به دو نوع پروتکل میرسیم، یکی پروتکل ایستا (Static Routing Protocol) و دیگری پروتکل پویا (Dynamic Routing Protocol) خواهد بود. به طور عمده همین دو نوع پروتکل را در مسیریابی داریم و تمامی پروتکل ها زیر مجموعه این دو نوع پروتکل قرار میگیرند.
پروتکل ایستا (Static Routing Protocol) چیست؟
این نوع پروتکل ها زمانی استفاده می شوند که مدیر شبکه تصمیم میگیرد که مسیر انتقال اطلاعات را از منبع به سمت شبکه مقصد تعیین کند. در این نوع از انتقال امنیت بیشتری برقرار می شود و فقط مدیر شبکه میتواند مسیر های بیشتری را اضافه کند.
از مزایای این پروتکل ها میتوان به بالا تر رفتن امنیت اشاره کرد که یکی از مهمترین مزایای این پروتکل ها است. مزیت دیگر این است که سربار داده ها و اطلاعات بر روی CPU روتر فشار نمیاورند و حافظه CPU آزاد تر خواهد ماند. مزیت دیگری که میتواند برای برخی از شرکت ها با اهمیت باشد این است که تمامی پهنای باند های بین پیوند ها از بین میروند و دیگر وجود نخواهند داشت.
اگر بخواهیم معایب این پروتکل ها را هم بگوییم، ممکن است استفاده از این پروتکل ها نیاز به دانش تخصصی داشته باشد چرا که مدیر شبکه باید نحوه اتصال هر روتر را بداند تا بتواند کار خود را انجام بدهد. عیب دیگری که این پروتکل دارد این است که برای شبکه های بزرگ نمی تواند از آن استفاده کرد چرا که می تواند سرعت کار را به حد چشمگیری پایین بیاورد و زمان بر باشد. یکی از بزرگ ترین معایب این پروتکل ها این است که در صورتی که لینک از کار بیوفتد تمامی شبکه از کار خواهد افتاد و میتواند به شبکه های کوچک صدمه وارد کند.
شما میتوانید برای مشاهده بهترین آموزش Network+ کلیک کنید.
پروتکل پویا (Dynamic Routing Protocol) چیست؟
پروتکل های مسیریابی پویا دومین نوع پروتکل های مسیر یابی می باشد که به روتر ها کمک میکنند تا دائماً به روز باشند و بتوانند جداول مسیریابی خود را به روز کنند تا بتوانند بسته ها را از کارآمد ترین مسیر و بهترین مسیر ارسال کنند. یکی دیگر از کاربرد های این پروتکل ها این است که اگر ساختار توپولوژیکی شبکه هم تغییر کنند میتواند روتر را منتبق بر همان توپولوژی تنظیم کرده و باعث ادامه کار روتر شود.
این پروتکل هم دارای مزایا و معایبی می باشد که اگر بخواهیم به مزایای استفاده از این پروتکل اشاره کنیم، میگویم که در شبکه های بزرگ پیکر بندی بسیار ساده تری دارند و کاربرد بیشتری دارند، بر خلاف پروتکل ایستا که با خرابی لینک شبکه با مشکل مواجه میشد، در این پروتکل با خرابی لینک، روتر به سرعت مسیر را به روزرسانی میکند و به کار خود ادامه میدهد.مزیت دیگر استفاده از این پروتکل این است که به شما امکان ایجاد تعادل در بار را میدهد.
ولی از جمله معایب این پروتکل این است که با هر بار به روزرسانی مسیر ها از پهنای باند استفاده میکند و همین مورد باعث می شود تا پهنای باند شما مصرف شود. این به روز رسانی ها حتی بر روی CPU و RAM روتر نیز تاثیر میگذارند و باعث پر شدن آن ها می شوند و فشار اضافی بر روی آن ها وارد میکنند.
پروتکل های مسیر یابی اینترنتی
در این قسمت میخواهیم پروتکل هایی را معرفی کنیم که به بسته های داده کمک میکنند تا مسیر خود را در اینترنت بتوانند پیدا کنند.
پروتکل RIP (Internet Routing Protocols)
پروتکل های RIP در دو شبکه LAN و WAN کاربرد دارند و استفاده می شوند و همچنین اگر بخواهیم لایه مدل OSI آن هم ذکر کنیم، در لایه Application قرار دارد. تا کنون از این پروتکل دو نسخه به وجود آمده است که دو نسخه: RIPv1 و RIPv2 می باشد. نسخه اصلی این پروتکل یعنی نسخه RIPv1 به شما کمک میکند تا مسیر های شبکه خود را بر اساس IP مقصد و با شمارش هاب ها تعیین کند و همچنین این پروتکل با پخش کردن جدول IP های خود با تمامی روتر های متصل به شبکه ارتباط برقرار میکند.
ولی نسخه دوم این پروتکل یعنی نسخه RIPv2 مقداری پیچیده تر از نسخه اصلی می باشد و دلیل آن این است که جدول های مسیریابی خود را به آدرس Multicast ارسال میکند.
پروتکل IGP (Interior Gateway Protocol)
این پروتکل توسط شرکت Cisco توسعه یافته است و برای پوشش دادن و غلبه کردن بر محدودیت های پروتکل RIP معرفی شده است که میتواند به خوبی عیب های پروتکل RIP را بپوشاند. این پروتکل در مصارفی که برای شبکه های بزرگ می باشد از پروتکل RIP بهتر عمل میکند و به شما این امکان را میدهد تا نسبت به پروتکل RIP شبکه های بزرگتری را با سرعت و عملکرد بهتری مدیریت کنید.
پروتکل مسیریابی DVR (Distance Vector)
پروتکل های DVR قابلیت این را دارند تا جداول مسیریابی خود را با هر کدام از همسایه های خود مستقیماً و در فواصل زمانی معین تبلیغ و منتشر کنند. یکی دیگر از ویژگی هایی که این نوع پپروتکل ها دارند این است که هر وقت یک مسیر از دسترس خارج می شد تمامی جداول شروع به مسیر یابی جدید میکنند و اطلاعات جدیدی را در خود ثبت میکنند.
یکی از مزیت های استفاده از این نوع پروتکل ها این است بروز رسانی های شبکه را به صورت دوره ای مبادله میکند و دائماً پخش می شوند. و مزیت دیگر استفاده از این پورتکل ها این است که همیشه به مسیر های مسیر یابی شده و دریافت شده از همسایه ها اعتماد میکنند و آن آدرس ها را در مسیریابی های خود استفاده میکنند.
اما همین تبادل های دوره ای اطلاعات میتواند جزو معایب استفاده ازا ین نوع پروتکل ها هم باشد و میتواند به طرز چشمگیری پهنای باند موجود را مصرف کند و حتی باعث کندی شبکه شما شود.
پروتکل مسیریابی Link State
این پروتکل یک پروتکل منحصر به فرد و خاص می باشد چرا که در مسیر یابی های خود نه تنها سرعت و مسیر انتقال داده را بررسی میکند بلکه قادر است تا هزینه ها را پایین آورده و استفاده از منابع را هم محاسبه کند. این یک روش منحصر به فرد در جستجوی بهترین مسیر در پروسه مسیریابی می باشد که هر پروتکلی قادر به انجام این کار نخواهد بود. پروتکل مسیر یابی Link State در سه نوع جدول زیر نگهداری می شود که در ادامه به توضیح آن ها می پردازیم.
جدول توپولوژی
این جدول قادر است تا اطلاعات مربوط به کل یک توپولوژی را ذخیره کند و بهترین مسیر ها و مسیر های پشتیبان به یک شبکه خاص را ذخیره کرده و از آن ها استفاده کند.
جدول مسیریابی
این جدول می تواند بهترین مسیر ها را به شبکه ها در خود جای دهد و در زمان نیاز از آنها استفاده کند.
جدول همسایه
این جدول تنها قادر است تا اطلاعات مربوط به همسایگان را ذخیره کند و بگوید که با کدام یک از همسایگان مجاورت شکل گرفته است یا نگرفته است.
از جمله مزیت های مهم استفاده از این پروتکل این است که این پروتکل قادر است تا اطلاعات بیشتری را نسبت به دیگر پروتکل ها ذخیره کند
پروتکل OSPF (Open Shortest Path First)
پروتکل OSPF یک پروتکل متشکل از IGP link state می باشد که در شبکه های IP کاربرد دارد و استفاده می شود. این پروتکل با روش Shortest Path First طراحی شده است که از اسم آن مشخص است، به روتر این برنامه را میدهد تا سریع ترین راه ها را در اولویت قرار بدهد. مسیریابی این پروتکل به شما اجازه میدهد تا اطلاعات و جزئیات مربوط به توپولوژی اطراف شبکه خود را ذخیره کرده و در صورت نیاز بتوانید از آن ها استفاده کنید.
این پروتکل از الگوریتم Dijkstra استفاده میکند که الگوریتمی برای پیدا کردن ک.تاه ترین و سریع ترین مسیر می باشد. این الگوریتم میتواند با مسیریابی مجدد در صورت تغییر توپولوژی شبکه، شروع به محاسبه مجدد مسیر ها کند.این پروتکل از لحاظ امنیت هم میتواند نمره خوبی را کسب کند چرا که قادر است تغییرات پروتکل را برای حفظ امنیت داده ها مورد بررسی و سپس تایید کند.
پروتکل EGP (Exterior Gateway Protocol)
پروتکل EGP پروتکلی برای مبادله داده ها بین میزبان های Gateway می باشد که در سیسستم های Autonomous با یکدیگر همسایه هستند کاربرد دارد. کاربرد این پروتکل برای روتر های محلی این است که میتوانید با آن اطلاعات دامنه های مختلف را به اشتراک بگذارید. این پروتکل می تواند شامل اطلاعاتی از قبیل روتر های شناخته شده، هزینه های مسیر ها، دستگاه های مجاور و آدرس های شبکه ها باشد که میتواند به شبکه شما کمک کند.
شما میتوانید برای مشاهده بهترین آموزش CCNA کلیک کنید.
پروتکل BGP (Border Gateway Protocol)
این پروتکل هم برای مسیریابی های اینترنتی کاربرد دارد که به عنوان یک پروتکل DPVP (Distance Path Vector Protocol) دسته بندی و طبقه بندی می شود و فرم کامل این پروتکل Border Gateway می باشد. این پروتکل قادر است تا برای ایجاد تغییرات در مسیریابی ها، داده جداول روتر ها را بروز کرده و لیست آن را ارسال کند. به همین دلیل است که کاربر باید پروتکل BGP را به صورت دستی پیکربندی کند چون هیچ auto discovery از تغییرات توپولوژی در این پروتکل وجود ندارد.
پروتکل ISIS (Intermediate System to Intermediate System)
پروتکل ISIS یکی دیگر از پروتکل های مسیر یابی می باشد که در اینترنت برای ارسال اطلاعات IP مورد استفاده قرار میگیرد. این اطلاعات مسیریابی می تواند شامل طیف وسیعی از اجزاء مثل سیستم های نهایی، مناطق، حوزه ها و سیستم های میانی باشد. طبق این پروتکل روتر ها در گروه هایی به نام مناطق آن ها سازماندهی می شوند و اطلاعات آن ها ثبت میگردد تا در صورت نیاز دسترسی به آن ها آسان باشد. پس از تشکیل شدن چند ناحیه و جمع شدن آن ها یک دامنه تشکیل مش ود و اطلاعات روتر های تمامی آن نواحی در آن ذخیره خواهد شد.
سخن پایانی
در این مقاله قصد داشتیم تا شما را با پروتکل های مسیریابی که در روتر ها و از جمله روتر های شرکت سیسکو کاربرد دارند و استفاده می شوند آشنا کنیم تا بتوانید با شناخت آن ها کار خود را با این روتر ها بهبود بخشید.